Coaching – historia i pochodzenie. Otóż angielskie słowo coach pochodzi od francuskiego coche, a to z kolei wzięło początek od węgierskiego miasteczka Kòcs. To właśnie tu w XVI w. skonstruowano pierwszą furę. Później w ten sposób nazywano woźnicę, zaś jego zajęcie polegające na przewożeniu ludzi – coachingiem. Z biegiem czasu określenie coach oznaczało nauczyciela przygotowującego dzieci i młodzież do egzaminów. W XIX w. coachem nazywano trenerów przygotowujących na uczelniach amerykańskich studentów do osiągania sukcesów sportowych.
>> Wakacyjna Kurs Coachingu – zapisz się już teraz <<
Czym jest coaching?
Dzisiejsze rozumienie pojęcia coaching sformułował W. Timothy Gallwey. W swojej książce „The Inner Game of Tenis” przedstawił pogląd, że najlepszym sposobem pomocy w osiąganiu sukcesu jest zadawanie graczowi odpowiednich pytań, które ułatwią mu korzystanie z własnych doświadczeń. Gallwey studiował na Harvward University i osiągał tam również sukcesy sportowe. Stąd jego nawiązanie do tego rodzaju zmagań.
Gallwey powiedział: „W każdej ludzkiej działalności są dwie areny zaangażowania: zewnętrzna i wewnętrzna. Zewnętrzna gra odbywa się na zewnętrznej arenie w celu pokonania zewnętrznych przeszkód i aby na końcu osiągnąć cel zewnętrzny. Wewnętrzna gra odbywa się w umyśle gracza i jest odgrywana przeciwko takim przeszkodom jak strach, zwątpienie, problemy z odpowiednim skupieniem się oraz ograniczające koncepcje lub założenia. Wewnętrzna gra jest grana w celu przezwyciężenia narzuconych przez siebie przeszkód uniemożliwiających samemu sobie lub całemu zespołowi dostęp do własnego pełnego potencjału”.
>> Sprawdź nasze szkolenia coachingowe <<
Coaching biznesowy
Już wkrótce coachingowe przemyślenia Gallweya znalazły swoje zastosowanie w biznesie, w zdrowiu i w edukacji. Po raz pierwszy w biznesie, coaching został zastosowany przez ucznia Gallweya. Sir John Whitmore (Wielka Brytania) to były kierowca rajdowy, biznesmen, psycholog sportu, który ma na swoim koncie 30 lat pracy w branży coachingowej. Dziś stoi na czele firmy doradczej Performance Consultants International. To właśnie Whitmore położył podwaliny coachingu zorientowanego na efektywność. Wywarł też ogromny wpływ na rozwój coachingu jako roli zawodowej. Wypromował styl zarządzania i przywództwa oparty na wartościach.
Skąd się wziął coaching i dlaczego jest coraz bardziej popularny?
W 1992 r powstała pierwsza szkoła coachingu Coach University (USA), której założycielem był Thomas Leonard. Jej twórca rozpoczął stosowanie coachingu na początku lat 80. Pracując jako doradca finansowy w San Francisco zauważył, że ze swoimi klientami często rozmawia o tym, ile chcą mieć dzieci, jaki samochód kupić, gdzie pojechać na wakacje, kiedy przejść na emeryturę. Zaobserwował, że nie mają oni z kim rozmawiać o takich sprawach. Wszyscy byli dojrzali emocjonalnie, mieli szczęśliwe rodziny, odnosili sukcesy w pracy lub biznesie. Zatem, w ich życiu nie istniała jakakolwiek potrzeba interwencji kryzysowej. Jedyne, czego potrzebowali, to pomóc samym sobie w identyfikacji tego, czego tak naprawdę pragną w życiu i kiedy chcą tego dokonać.
Jaki jest cel coachingu?
Leonard po pewnym czasie zaadoptował słowo coach jako określenie tego typu profesji. Ponadto odkrył, że coaching działa najskuteczniej w stosunku do klientów, którzy przy jego pomocy chcą uzyskać pomoc w zdefiniowaniu swoich życiowych celów, rozwoju, posiadaniu wspaniałego życia, przeprowadzeniu zmian, zarabianiu więcej pieniędzy. To skutkowało dużo bardziej niż standardowe „pomaganie klientowi”.
Thomas Leonard powiedział: „Jesteśmy dorośli. W relacji coachingowej nie jest potrzebna pomoc rodzicielska ani terapia”.
Kiedy potrzebny jest coaching?
Istotą coachingu jest dokonywanie zmian na lepsze. Istota coachingu opiera się na przekonaniu, że każdy człowiek posiada wszystkie potrzebne mu kompetencje, aby dokonać tej zmiany. Działalność coachingowa polega zatem na odkrywaniu tkwiącego w nas potencjału, umożliwiającego dokonanie tych zmian.
Jak wykazują badania European Coaching Survey z 2008 r., coaching w Polsce jest w fazie początkowego rozwoju (Tulpa, Bresser „Coaching in Europe” 2009). Jest on społecznie akceptowany, a zainteresowanie taką formą edukacji rośnie. Coraz więcej firm decyduje się go stosować w programach rozwoju pracowników, ale jest to jeszcze liczba niewystarczająca, biorąc pod uwagę inne kraje europejskie.
Cykl życia coachingu można ująć w następujące etapy: wprowadzanie, rozwój, dojrzałość, schyłek. Według w/w badań w żadnym z 35 badanych europejskich krajów, coaching nie znajduje się w fazie schyłkowej.
Wiesława Krysa – Coach trener
Szkoła Coachingu Lilianna Kupaj
