Historia coachingu sięga lat 80 XX w., chociaż wykorzystywano go całe stulecia w przeszłości bez stosowania takiej właśnie nazwy.
Z jakiego powodu inwestuje się w coaching? Otóż w 2005 r. w Chartered Instytute of Personnel and Development przeprowadzono badania dotyczące najczęstszych powodów, dla których przedsiębiorstwa inwestują w coaching. Okazało się, że 26 % firm stawiało na rozwijanie przyszłej kadry wyższego szczebla. 27 % inwestowało w celu zaplanowania kariery i rozwoju osobistego. 28 % wybrało poprawę wydajności. 30 % stawiało na radzenie sobie ze słabymi wynikami. Natomiast najwyższy wskaźnik, bo aż 78 % przedsiębiorstw inwestowało w celu poprawienia indywidualnych wyników.
Patrząc na cykl życia coachingu, można określić kolejne jego fazy: wprowadzanie, rozwój, dojrzałość i schyłek. Według badań K. Tulpy i F. Bressera („Coaching in Europe” 2009) w żadnym z 35 badanych krajów coaching nie znajduje się w fazie schyłkowej.
Według szacunków Polskiej Izby Szkoleniowej wartość rynku indywidualnych szkoleń coachingowych w okresie ostatnich 2 lat może sięgać nawet ponad 33 mln zł. Jak wynika z raportu „Szkoła dla Coacha”, obecnie blisko 15% firm w Polsce deklaruje zainteresowanie coachingiem. Połowa polskich coachów to osoby młode, poniżej 30 roku życia. Coaching staje się zatem w Polsce coraz popularniejszy, choć dla przykładu – w modelowej Wielkiej Brytanii blisko 75% firm korzysta z tej usługi.
Według ostatniego raportu „Coachowie – Polska i Europa” sporządzonego przez Polską Izbę Szkoleniową do końca 2012 roku zawód ten będzie wykonywało ponad 3 000 osób, a wartość samego rynku będzie oscylowała wokół 33 – 34 mln zł. (http://hrstandard.pl/2010/08/03/rynek-coachingu-z-dobrymi-perspektywami/)
